Ailə insanlığın ən qədim olduğu qədər ən əsas bir qurumudur. Çünki insan yaradılış baxımından tək başına yaşamağa deyil, bir ailə içində yaşamağa meyillidir.
Hz. Adəmin öz cinsindən (insan) bir zövcəyə, bir dosta ehtiyacı duyması yaradılışından gələn duyğu və düşüncələrini paylaşmaq arzusundan qaynaqlanır.
Rəbbimiz Hucurat surəsinin 13-cü ayəsində "Ey insanlar! Biz sizi bir kişi və bir qadından yaratdıq. Sonra bir-birinizi tanıyasınız deyə, sizi xalqlara və qəbilələrə ayırdıq..." buyuraraq insanın tanımağa və bilməyə olan ehtiyacına diqqət çəkir.
Eyni zamanda ailə insanın yaradılışında olan himayə etmək və himayə edilmək duyğularının da təmin edir. Kişi, arvadını və uşaqlarını qoruyub, hər cür təhlükədən mühafizə etməkdən zövq duyar. Qadın isə həyatın hər cür çətinlikləri qarşısında güvənə biləcəyi bir dosta, sevgi və şəfqəti ilə qucaqlayacağı ər və uşaqlara sahib olmaq istəyir.
Evliliyin ən önəmli nəticəsinin biri də nəsli qorumaqdır. İslamın qorunmasını istədiyi beş əmanət var: can, mal, nəsil, din və ağıl. Evlilik sayəsində uşaqlar valideyinlərinin kim olduğunu bilir. Valideyinlər "mənim uşağım" deyərək uşaqlarına sahib çıxarlar. Beləcə cəmiyyət, isti bir yuvada valideyin şəfqəti içində böyüyən uşaqlardan, övladlarına sahib çıxan, onlara şəfqət və məhəbbət verən valideyinlərdən, xülasə mənən sağlam insanlardan meydana gəlir.
Kimsəsiz, sahibsiz uşaqlar mənfi təsirlərə tez düşür, cəmiyyətin daima qanayan yarasına çevrilirlər.
Buna görə də evlilik cəmiyyəti əxlaqi çöküntüdən qoruyur. Zinanın yayğınlaşmasını, insanların namuslarının təhlükəyə düşməsinin qarşısını alır. Evliliyin başqa bir üstünlüyü də valideyinlərin uşaq tərbiyəsində yardımlaşmalarını təmin edir. Bir mömin üçün ona əmanət verilən uşağın doğru yetişdirlməsi çox önəmlidir. Bu vəzifə, ən gözəl şəkildə Allahın rizası nəzərə alınaraq qurulan və davam etdirilən, sevgi, şəfqət, hüzur və anlayışın hakim olduğu isti bir ailə yuvasında icra edilər.
Hz. Adəmin öz cinsindən (insan) bir zövcəyə, bir dosta ehtiyacı duyması yaradılışından gələn duyğu və düşüncələrini paylaşmaq arzusundan qaynaqlanır.
Rəbbimiz Hucurat surəsinin 13-cü ayəsində "Ey insanlar! Biz sizi bir kişi və bir qadından yaratdıq. Sonra bir-birinizi tanıyasınız deyə, sizi xalqlara və qəbilələrə ayırdıq..." buyuraraq insanın tanımağa və bilməyə olan ehtiyacına diqqət çəkir.
Eyni zamanda ailə insanın yaradılışında olan himayə etmək və himayə edilmək duyğularının da təmin edir. Kişi, arvadını və uşaqlarını qoruyub, hər cür təhlükədən mühafizə etməkdən zövq duyar. Qadın isə həyatın hər cür çətinlikləri qarşısında güvənə biləcəyi bir dosta, sevgi və şəfqəti ilə qucaqlayacağı ər və uşaqlara sahib olmaq istəyir.
Evliliyin ən önəmli nəticəsinin biri də nəsli qorumaqdır. İslamın qorunmasını istədiyi beş əmanət var: can, mal, nəsil, din və ağıl. Evlilik sayəsində uşaqlar valideyinlərinin kim olduğunu bilir. Valideyinlər "mənim uşağım" deyərək uşaqlarına sahib çıxarlar. Beləcə cəmiyyət, isti bir yuvada valideyin şəfqəti içində böyüyən uşaqlardan, övladlarına sahib çıxan, onlara şəfqət və məhəbbət verən valideyinlərdən, xülasə mənən sağlam insanlardan meydana gəlir.
Kimsəsiz, sahibsiz uşaqlar mənfi təsirlərə tez düşür, cəmiyyətin daima qanayan yarasına çevrilirlər.
Buna görə də evlilik cəmiyyəti əxlaqi çöküntüdən qoruyur. Zinanın yayğınlaşmasını, insanların namuslarının təhlükəyə düşməsinin qarşısını alır. Evliliyin başqa bir üstünlüyü də valideyinlərin uşaq tərbiyəsində yardımlaşmalarını təmin edir. Bir mömin üçün ona əmanət verilən uşağın doğru yetişdirlməsi çox önəmlidir. Bu vəzifə, ən gözəl şəkildə Allahın rizası nəzərə alınaraq qurulan və davam etdirilən, sevgi, şəfqət, hüzur və anlayışın hakim olduğu isti bir ailə yuvasında icra edilər.
