Emel Sayın bir reportajından;
O zamanlar Kemal cavan oğlan idi, cibdə pul çox. Oyuncu bir də, Mavi Boncuk filmini çəkirik.
Bir gün dəstdən çıxdıq evə gedirik.
Mən Lalelimdə otururam.
Kemal, məndən əvvəl çıxdı.
Hər kəs pulunu almış, taksiylə gedən getdi, öz avtomobiliylə gedən getdi.
Mən baxdım ki Kamal piyada gedir; üç kilometr var gedəcəyi yerə. Hər gün piyada gedib gəlir.
Maraq etdim, hara gedir bu adam belə deyə.
Uzun müddət getdi, sonra bir oturacaqda bir adam yatırdı.
Qaldırdı adamı, bir şeylər danışdılar, sonra cibindən pul çıxarıb verdi. Təəcübləndim.
Sonra bir az daha irəlidə bir restorana girdi, bir şey yemədən çıxdı, oraya da pul verdiyini görmüşdüm ...
Buraxdım təqibi,oturacaqdakı adama yaxınlaşdım: 'tanıyırsınızmı o az əvvəl sizə pul verən adamı?' dedim.
'Adını bilmirəm, soruçmaram da, hər gün pul verir mənə ..' dedi.
Təşəkkür etdim.
Az irəlidəki restorana getdim: 'Az əvvəl gələn bəyin borcu mu var sizə?' dedim. Tanımadılar məni: 'Kemalın abinin mi, yox xeyr bizə hər gün evsizlər uğrayar, yemək yedirir, o da sağ olsun, onların yemək xərcini ödəyər ...' dedi ..
Ertəsi gün Kemalın yanına getdim.
'Sən nə gözəl bir adamsan ya ..'
dedim, nə olduğunu bilmədi, qucaqladım ağladım ..
'Ölmə sən məndən əvvəl ..' dedim, amma dinləmədi məni ...
